 | ||
| அறத்துப்பால் | பொருட்பால் | காமத்துப்பால் |
அறத்துப்பால்[ Part One - Virtue ]
- பாயிரவியல் [ Introduction ]
- இல்லறவியல் [ Domestic Virtue ]
- துறவறவியல் [ Ascetic Virtue ]
- ஊழியல் [ Fate ]
பொருட்பால் [ Part Two - Wealth ]
- அரசியல் [ Royalty]
- அமைச்சியல் [ Ministers of state ]
- அங்கவியல் [ The Essentials of a State ]
- ஒழிபியல் [ Appendix (Miscellaneous) ]
காமத்துப்பால் [ Part Three - Love ]
- களவியல் [ The Gandharva Marriage (The Pre-marital love) ]
- கற்பியல் [ Wedded Love (The Post-marital love) ]
அறத்துப்பால்[ Part One - Virtue ]
பாயிரவியல்
1 - அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி
பகவன் முதற்றே உலகு.
நற்றாள் தொழாஅர் எனின்.
நிலமிசை நீடுவாழ் வார்.
யாண்டும் இடும்பை இல.
பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு.
நெறிநின்றார் நீடுவாழ் வார்.
மனக்கவலை மாற்றல் அரிது.
பிறவாழி நீந்தல் அரிது.
தாளை வணங்காத் தலை.
இறைவன் அடிசேரா தார்.
வாழ்க்கை எனும் பெருங்கடலை நீந்திக் கடக்க முனைவோர், தலையானவனாக இருப்பவனின் அடி தொடர்ந்து செல்லாவிடில் நீந்த முடியாமல் தவிக்க நேரிடும்.பகவன் முதற்றே உலகு.
அகரம் எழுத்துக்களுக்கு முதன்மை; ஆதிபகவன், உலகில் வாழும் உயிர்களுக்கு முதன்மை.
2 - கற்றதனால் ஆய பயனென்கொல் வாலறிவன்தன்னைவிட அறிவில் மூத்த பெருந்தகையாளரின் முன்னே வணங்கி நிற்கும் பண்பு இல்லாவிடில் என்னதான் ஒருவர் கற்றிருந்தாலும் அதனால் என்ன பயன்? ஒன்றுமில்லை.
3 - மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி சேர்ந்தார்மலர் போன்ற மனத்தில் நிறைந்தவனைப் பின்பற்றுவோரின் புகழ்வாழ்வு, உலகில் நெடுங்காலம் நிலைத்து நிற்கும்.
4 - வேண்டுதல்வேண் டாமை இலானடி சேர்ந்தார்க்குவிருப்பு வெறுப்பற்றுத் தன்னலமின்றித் திகழ்கின்றவரைப் பின்பற்றி நடப்பவர்களுக்கு எப்போதுமே துன்பம் ஏற்படுவதில்லை.
5 - இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்இறைவன் என்பதற்குரிய பொருளைப் புரிந்து கொண்டு புகழ் பெற விரும்புகிறவர்கள், நன்மை தீமைகளை ஒரே அளவில் எதிர் கொள்வார்கள்.
6 - பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான் பொய்தீர் ஒழுக்கமெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி எனும் ஐம்பொறிகளையும் கட்டுப்படுத்திய தூயவனின் உண்மையான ஒழுக்கமுடைய நெறியைப் பின்பற்றி நிற்பவர்களின் புகழ்வாழ்வு நிலையானதாக அமையும்.
7 - தனக்குவமை இல்லாதான் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால்ஒப்பாரும் மிக்காருமில்லாதவனுடைய அடியொற்றி நடப்பவர்களைத் தவிர, மற்றவர்களின் மனக்கவலை தீர வழியேதுமில்லை.
8 - அறவாழி அந்தணன் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால்அந்தணர் என்பதற்குப் பொருள் சான்றோர் என்பதால், அறக்கடலாகவே விளங்கும் அந்தச் சான்றோரின் அடியொற்றி நடப்பவர்க்கேயன்றி, மற்றவர்களுக்குப் பிற துன்பக் கடல்களைக் கடப்பது என்பது எளிதான காரியமல்ல.
9 - கோளில் பொறியின் குணமிலவே எண்குணத்தான்உடல், கண், காது, மூக்கு, வாய் எனும் ஐம்பொறிகள் இருந்தும், அவைகள் இயங்காவிட்டால் என்ன நிலையோ அதே நிலைதான் ஈ.டற்ற ஆற்றலும் பண்பும் கொண்டவனை வணங்கி நடக்காதவனின் நிலையும் ஆகும்.
10 - பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்துவர் நீந்தார்11 - வானின் றுலகம் வழங்கி வருதலால்
தானமிழ்தம் என்றுணரற் பாற்று.
துப்பாய தூஉ மழை.
உள்நின் றுடற்றும் பசி.
வாரி வளங்குன்றிக் கால்.
எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை.
பசும்புல் தலைகாண் பரிது.
தான்நல்கா தாகி விடின்.
வறக்குமேல் வானோர்க்கும் ஈ.ண்டு.
வானம் வழங்கா தெனின்.
வானின் றமையா தொழுக்கு.
உலகில் மழையே இல்லையென்றால் ஒழுக்கமே கெடக்கூடும் என்ற நிலை இருப்பதால், நீரின் இன்றியமையாமையை உணர்ந்து செயல்பட வேண்டும்.தானமிழ்தம் என்றுணரற் பாற்று.
உலகத்தை வாழ வைப்பது மழையாக அமைந்திருப்பதால் அதுவே அமிழ்தம் எனப்படுகிறது.
12 - துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கித் துப்பார்க்குத்யாருக்கு உணவுப் பொருள்களை விளைவித்துத்தர மழை பயன்படுகிறதோ, அவர்களுக்கே அந்த மழை அவர்கள் அருந்தும் உணவாகவும் ஆகி அரிய தியாகத்தைச் செய்கிறது.
13 - விண்இன்று பொய்ப்பின் விரிநீர் வியனுலகத்துகடல்நீர் சூழ்ந்த உலகமாயினும், மழைநீர் பொய்த்து விட்டால் பசியின் கொடுமை வாட்டி வதைக்கும்.
14 - ஏரின் உழாஅர் உழவர் புயல்என்னும்மழை என்னும் வருவாய் வளம் குன்றிவிட்டால், உழவுத் தொழில் குன்றி விடும்.
15 - கெடுப்பதூஉம் கெட்டார்க்குச் சார்வாய்மற் றாங்கேபெய்யாமல் விடுத்து உயிர்களின் வாழ்வைக் கெடுக்கக் கூடியதும், பெய்வதன் காரணமாக உயிர்களின் நலிந்த வாழ்வுக்கு வளம் சேர்ப்பதும் மழையே ஆகும்.
16 - விசும்பின் துளிவீழின் அல்லால்மற் றாங்கேவிண்ணிலிருந்து மழைத்துளி விழுந்தாலன்றி மண்ணில் பசும்புல் தலை காண்பது அரிதான ஒன்றாகும்.
17 - நெடுங்கடலும் தன்நீர்மை குன்றும் தடிந்தெழிலிஆவியான கடல்நீர் மேகமாகி அந்தக் கடலில் மழையாகப் பெய்தால்தான் கடல்கூட வற்றாமல் இருக்கும். மனித சமுதாயத்திலிருந்து புகழுடன் உயர்ந்தவர்களும் அந்தச் சமுதாயத்திற்கே பயன்பட்டால்தான் அந்தச் சமுதாயம் வாழும்.
18 - சிறப்பொடு பூசனை செல்லாது வானம்வானமே பொய்த்து விடும்போது, அதன்பின்னர் அந்த வானத்தில் வாழ்வதாகச் சொல்லப்படுகிறவர்களுக்கு விழாக்கள் ஏது? வழிபாடுதான் ஏது?
19 - தானம் தவமிரண்டும் தங்கா வியனுலகம்இப்பேருலகில் மழை பொய்த்து விடுமானால் அது, பிறர் பொருட்டுச் செய்யும் தானத்திற்கும், தன்பொருட்டு மேற்கொள்ளும் நோன்புக்கும் தடங்கலாகும்.
20 - நீரின் றமையா துலகெனின் யார்யார்க்கும்21 - ஒழுக்கத்து நீத்தார் பெருமை விழுப்பத்து
வேண்டும் பனுவல் துணிவு.
இறந்தாரை எண்ணிக்கொண் டற்று.
பெருமை பிறங்கிற் றுலகு.
வரனென்னும் வைப்பிற்கோர் வித்து.
இந்திரனே சாலுங் கரி.
செயற்கரிய செய்கலா தார்.
வகைதெரிவான் கட்டே உலகு.
மறைமொழி காட்டி விடும்.
கணமேயுங் காத்தல் அரிது.
செந்தண்மை பூண்டொழுக லான்.
அனைத்து உயிர்களிடத்திலும் அன்புகொண்டு அருள் பொழியும் சான்றோர் எவராயினும் அவர் அந்தணர் எனப்படுவார்.ஒழுக்கத்தில் உறுதியான துறவிகளின் பெருமை, சான்றோர் நூலில் விருப்பமுடனும், உயர்வாகவும் இடம் பெறும்.
22 - துறந்தார் பெருமை துணைக்கூறின் வையத்துஉலகில் இறந்தவர்களின் எண்ணிக்கை எவ்வளவு என்று கூற முடியுமா? அதுபோலத்தான் உண்மையாகவே பற்றுகளைத் துறந்த உத்தமர்களின் பெருமையையும் அளவிடவே முடியாது.
23 - இருமை வகைதெரிந் தீண்டறம் பூண்டார்நன்மை எது, தீமை எது என்பதை ஆய்ந்தறிந்து நன்மைகளை மேற்கொள்பவர்களே உலகில் பெருமைக்குரியவர்களாவார்கள்.
24 - உரனென்னுந் தோட்டியான் ஓரைந்தும் காப்பான்உறுதியென்ற அங்குசம் கொண்டு, ஐம்பொறிகளையும் அடக்கிக் காப்பவன், துறவறம் எனும் நிலத்திற்கு ஏற்ற விதையாவான்.
25 - ஐந்தவித்தான் ஆற்றல் அகல்விசும்பு ளார்கோமான்புலன்களை அடக்க முடியாமல் வழிதவறிச் சென்றிடும் மனிதனுக்குச் சான்றாக இந்திரன் விளங்கி, ஐம்புலன்களால் ஏற்படும் ஆசைகளைக் கட்டுப்படுத்தியதால் வான்புகழ் கொண்டவர்களின் ஆற்றலை எடுத்துக் காட்டுகிறான்.
26 - செயற்கரிய செய்வார் பெரியர் சிறியர்பெருமை தரும் செயல்களைப் புரிவோரைப் பெரியோர் என்றும், சிறுமையான செயல்களையன்றிப் பெருமைக்குரிய செயல்களைச் செய்யாதவர்களைச் சிறியோர் என்றும் வரையறுத்துவிட முடியும்.
27 - சுவையொளி ஊறோசை நாற்றமென் றைந்தின்ஐம்புலன்களின் இயல்பை உணர்ந்து அவற்றை அடக்கியாளும் திறன் கொண்டவனையே உலகம் போற்றும்.
28 - நிறைமொழி மாந்தர் பெருமை நிலத்துசான்றோர்களின் பெருமையை, இந்த உலகில் அழியாமல் நிலைத்து நிற்கும் அவர்களது அறவழி நூல்களே எடுத்துக் காட்டும்.
29 - குணமென்னுங் குன்றேறி நின்றார் வெகுளிகுணக்குன்றுகளான பெரியவர்கள் கோபம் கொண்டால் அந்தக் கோபம் அவர்கள் உள்ளத்தில் ஒரு கணம் கூட நிலைத்து நிற்காது.
30 - அந்தணர் என்போர் அறவோர்மற் றெவ்வுயிர்க்கும்31 - சிறப்பீனும் செல்வமும் ஈ.னும் அறத்தினூஉங்கு
ஆக்கம் எவனோ உயிர்க்கு.
மறத்தலின் ஊங்கில்லை கேடு.
செல்லும்வாய் எல்லாஞ் செயல்.
ஆகுல நீர பிற.
இழுக்கா இயன்ற தறம்.
பொன்றுங்கால் பொன்றாத் துணை.
பொறுத்தானோ டூர்ந்தான் இடை.
வாழ்நாள் வழியடைக்கும் கல்.
புறத்த புகழும் இல.
உயற்பால தோரும் பழி.
பழிக்கத் தக்கவைகளைச் செய்யாமல் பாராட்டத்தக்க அறவழிச் செயல்களில் நாட்டம் கொள்வதே ஒருவர்க்குப் புகழ் சேர்க்கும்.ஆக்கம் எவனோ உயிர்க்கு.
சிறப்பையும், செழிப்பையும் தரக்கூடிய அறவழி ஒன்றைத்தவிர ஆக்கமளிக்கக் கூடிய வழி வேறென்ன இருக்கிறது?
32 - அறத்தினூஉங் காக்கமும் இல்லை அதனைநன்மைகளின் விளைநிலமாக இருக்கும் அறத்தைப் போல் ஒருவருடைய வாழ்க்கைக்கு ஆக்கம் தரக்கூடியது எதுவுமில்லை; அந்த அறத்தை மறப்பதை விடத் தீமையானதும் வேறில்லை.
33 - ஒல்லும் வகையான அறவினை ஓவாதேசெய்யக்கூடிய செயல்கள் எவை ஆயினும், அவை எல்லா இடங்களிலும் தொய்வில்லாத அறவழியிலேயே செய்யப்பட வேண்டும்.
34 - மனத்துக்கண் மாசிலன் ஆதல் அனைத்தறன்மனம் தூய்மையாக இருப்பதே அறம்; மற்றவை ஆரவாரத்தைத் தவிர வேறொன்றுமில்லை.
35 - அழுக்கா றவாவெகுளி இன்னாச்சொல் நான்கும்பொறாமை, பேராசை, பொங்கும் கோபம், புண்படுத்தும் சொல் ஆகிய இந்த நான்கும் அறவழிக்குப் பொருந்தாதவைகளாகும்.
36 - அன்றறிவாம் என்னா தறஞ்செய்க மற்றதுபிறகு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நாள் கடத்தாமல் அறவழியை மேற்கொண்டால் அது ஒருவர் இறந்தபின் கூட அழியாப் புகழாய் நிலைத்துத் துணை நிற்கும்.
37 - அறத்தா றிதுவென வேண்டா சிவிகைஅறவழியில் நடப்பவர்கள் பல்லக்கில் உட்கார்ந்து செல்பவர்களைப் போல வாழ்க்கையில் வரும் இன்ப துன்பங்கள் இரண்டையும் எளியவாகக் கருதி மகிழ்வுடன் பயணத்தை மேற்கொள்வார்கள். தீய வழிக்குத் தங்களை ஆட்படுத்திக் கொண்டவர்களோ பல்லக்கைத் தூக்கிச் சுமப்பவர்களைப் போல இன்பத்திலும் அமைதி கொள்ளாமல், துன்பத்தையும் தாங்கிக் கொள்ளும் மனப்பக்குவமின்றி வாழ்வையே பெரும் சுமையாகக் கருதுவார்கள்.
38 - வீழ்நாள் படாஅமை நன்றாற்றின் அஃதொருவன்பயனற்றதாக ஒருநாள்கூடக் கழிந்து போகாமல், தொடர்ந்து நற்செயல்களில் ஈ.டுபடுபவருக்கு வாழ்க்கைப் பாதையைச் சீராக்கி அமைத்துத் தரும் கல்லாக அந்த நற்செயல்களே விளங்கும்.
39 - அறத்தான் வருவதே இன்பமற் றெல்லாம்தூய்மையான நெஞ்சுடன் நடத்தும் அறவழி வாழ்க்கையில் வருகின்ற புகழால் ஏற்படுவதே இன்பமாகும். அதற்கு மாறான வழியில் வருவது புகழும் ஆகாது; இன்பமும் ஆகாது.
40 - செயற்பால தோரும் அறனே ஒருவற்குஇல்லறவியல்
இல்வாழ்க்கை
41 - இல்வாழ்வான் என்பான் இயல்புடைய மூவர்க்கும்
நல்லாற்றின் நின்ற துணை.
இல்வாழ்வான் என்பான் துணை.
ஐம்புலத்தா றோம்பல் தலை.
வழியெஞ்சல் எஞ்ஞான்றும் இல.
பண்பும் பயனும் அது.
போஒய்ப் பெறுவ தெவன்.
முயல்வாருள் எல்லாம் தலை.
நோற்பாரின் நோன்மை உடைத்து.
பிறன்பழிப்ப தில்லாயின் நன்று.
தெய்வத்துள் வைக்கப் படும்.
வளத்தக்காள் வாழ்க்கைத் துணை.
எனைமாட்சித் தாயினும் இல்.
இல்லவள் மாணாக் கடை.
திண்மைஉண் டாகப் பெறின்.
பெய்யெனப் பெய்யும் மழை.
சொற்காத்துச் சோர்விலாள் பெண்.
நிறைகாக்கும் காப்பே தலை.
புத்தேளிர் வாழும் உலகு.
ஏறுபோல் பீடு நடை.
நன்கலம் நன்மக்கட் பேறு.
மக்கட்பே றல்ல பிற.
பண்புடை மக்கட் பெறின்.
தந்தம் வினையான் வரும்.
சிறுகை அளாவிய கூழ்.
சொற்கேட்டல் இன்பம் செவிக்கு.
மழலைச்சொல் கேளா தவர்.
முந்தி இருப்பச் செயல்.
மன்னுயிர்க் கெல்லாம் இனிது.
சான்றோன் எனக்கேட்ட தாய்.
என்நோற்றான் கொல்லெனும் சொல்.
புண்கணீர் பூசல் தரும்.
என்பும் உரியர் பிறர்க்கு.
என்போ டியைந்த தொடர்பு.
நண்பென்னும் நாடாச் சிறப்பு.
இன்புற்றார் எய்தும் சிறப்பு.
மறத்திற்கும் அஃதே துணை.
அன்பி லதனை அறம்.
வற்றல் மரந்தளிர்த் தற்று.
அகத்துறுப் பன்பி லவர்க்கு.
என்புதோல் போர்த்த உடம்பு.
வேளாண்மை செய்தற் பொருட்டு.
மருந்தெனினும் வேண்டற்பாற் றன்று.
பருவந்து பாழ்படுதல் இன்று.
நல்விருந் தோம்புவான் இல்.
மிச்சில் மிசைவான் புலம்.
நல்விருந்து வானத் தவர்க்கு.
துணைத்துணை வேள்விப் பயன்.
வேள்வி தலைப்படா தார்.
மடமை மடவார்கண் உண்டு.
நோக்கக் குழையும் விருந்து.
செம்பொருள் கண்டார்வாய்ச் சொல்.
இன்சொலன் ஆகப் பெறின்.
இன்சொ லினதே அறம்.
இன்புறூஉம் இன்சொ லவர்க்கு.
அணியல்ல மற்றுப் பிற.
நாடி இனிய சொலின்.
பண்பின் தலைப்பிரியாச் சொல்.
இம்மையும் இன்பம் தரும்.
வன்சொல் வழங்கு வது.
கனிஇருப்பக் காய்கவர்ந் தற்று.
வானகமும் ஆற்றல் அரிது.
ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது.
நன்மை கடலின் பெரிது.
கொள்வர் பயன்தெரி வார்.
செயப்பட்டார் சால்பின் வரைத்து.
துன்பத்துள் துப்பாயார் நட்பு.
விழுமந் துடைத்தவர் நட்பு.
அன்றே மறப்பது நன்று.
ஒன்றுநன் றுள்ளக் கெடும்.
செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு.
பாற்பட் டொழுகப் பெறின்.
எச்சத்திற் கேமாப் புடைத்து.
அன்றே யொழிய விடல்.
எச்சத்தாற் காணப் படும்.
கோடாமை சான்றோர்க் கணி.
நடுவொரீஇ அல்ல செயின்.
நன்றிக்கண் தங்கியான் தாழ்வு.
கோடாமை சான்றோர்க் கணி.
உட்கோட்டம் இன்மை பெறின்.
பிறவும் தமபோல் செயின்.
ஆரிருள் உய்த்து விடும்.
அதனினூஉங் கில்லை உயிர்க்கு.
தாற்றின் அடங்கப் பெறின்.
மலையினும் மாணப் பெரிது.
செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து.
எழுமையும் ஏமாப் புடைத்து.
சோகாப்பர் சொல்லிழுக்குப் பட்டு.
நன்றாகா தாகி விடும்.
நாவினாற் சுட்ட வடு.
அறம்பார்க்கும் ஆற்றின் நுழைந்து.
உயிரினும் ஓம்பப் படும்.
தேரினும் அஃதே துணை.
இழிந்த பிறப்பாய் விடும்.
பிறப்பொழுக்கங் குன்றக் கெடும்.
ஒழுக்க மிலான்கண் உயர்வு.
ஏதம் படுபாக் கறிந்து.
எய்துவ ரெய்தாப் பழி.
என்றும் இடும்பை தரும்.
வழுக்கியும் வாயாற் சொலல்.
கல்லா ரறிவிலா தார்.
தறம்பொருள் கண்டார்க ணில்.
நின்றாரிற் பேதையா ரில்.
தீமை புரிந்தொழுகு வார்.
தேரான் பிறனில் புகல்.
விளியாது நிற்கும் பழி.
இகவாவாம் இல்லிறப்பான் கண்.
பெண்மை நயவா தவன்.
கறனென்றோ ஆன்ற வொழுக்கு.
பிறற்குரியாள் தோள்தோயா தார்.
பெண்மை நயவாமை நன்று.
இகழ்வார்ப் பொறுத்தல் தலை.
மறத்த லதனினும் நன்று.
வன்மை மடவார்ப் பொறை.
போற்றி யொழுகப் படும்.
பொறுத்தாரைப் பொன்போற் பொதிந்து.
பொன்றுந் துணையும் புகழ்.
தறனல்ல செய்யாமை நன்று.
தகுதியான் வென்று விடல்.
இன்னாச்சொல் நோற்கிற் பவர்.
இன்னாச்சொ னோற்பாரிற் பின்.
தழுக்கா றிலாத இயல்பு.
அழுக்காற்றின் அன்மை பெறின்.
பேணா தழுக்கறுப் பான்.
ஏதம் படுபாக் கறிந்து.
வழுக்கியுங் கேடீன் பது.
உண்பதூஉ மின்றிக் கெடும்.
தவ்வையைக் காட்டி விடும்.
தீயுழி உய்த்து விடும்.
கேடும் நினைக்கப் படும்.
பெருக்கத்தில் தீர்ந்தாரு மில்.
குற்றமும் ஆங்கே தரும்.
நடுவன்மை நாணு பவர்.
மற்றின்பம் வேண்டு பவர்.
புன்மையில் காட்சி யவர்.
வெஃகி வெறிய செயின்.
பொல்லாத சூழக் கெடும்.
மாண்டற் கரிதாம் பயன்.
வேண்டும் பிறன்கைப் பொருள்.
திறனறிந் தாங்கே திரு.
வேண்டாமை யென்னுஞ் செருக்கு.
புறங்கூறா னென்றல் இனிது.
புறனழீஇப் பொய்த்து நகை.
அறங்கூறும் ஆக்கந் தரும்.
முன்னின்று பின்னோக்காச் சொல்.
புன்மையாற் காணப் படும்.
திறன்தெரிந்து கூறப் படும்.
நட்பாடல் தேற்றா தவர்.
என்னைகொல் ஏதிலார் மாட்டு.
புன்சொ லுரைப்பான் பொறை.
தீதுண்டோ மன்னு முயிர்க்கு.
எல்லாரும் எள்ளப் படும்.
நட்டார்கட் செய்தலிற் றீது.
பாரித் துரைக்கும் உரை.
பண்பில்சொல் பல்லா ரகத்து.
நீர்மை யுடையார் சொலின்.
மக்கட் பதடி யெனல்.
பயனில சொல்லாமை நன்று.
பெரும்பய னில்லாத சொல்.
மாசறு காட்சி யவர்.
சொல்லிற் பயனிலாச் சொல்.
தீவினை யென்னுஞ் செறுக்கு.
தீயினும் அஞ்சப் படும்.
செறுவார்க்குஞ் செய்யா விடல்.
அறஞ்சூழுஞ் சூழ்ந்தவன் கேடு.
இலனாகும் மற்றுப் பெயர்த்து.
தன்னை அடல்வேண்டா தான்.
வீயாது பின்சென் றடும்.
வீயா தடியுறைந் தற்று.
துன்னற்க தீவினைப் பால்.
தீவினை செய்யான் எனின்.
டென்னாற்றுங் கொல்லோ உலகு.
வேளாண்மை செய்தற் பொருட்டு.
ஒப்புரவின் நல்ல பிற.
செத்தாருள் வைக்கப் படும்.
பேரறி வாளன் திரு.
நயனுடை யான்கண் படின்.
பெருந்தகை யான்கண் படின்.
கடனறி காட்சி யவர்.
செய்யா தமைகலா வாறு.
விற்றுக்கோள் தக்க துடைத்து.
குறியெதிர்ப்பை நீர துடைத்து.
இல்லெனினும் ஈ.தலே நன்று.
குலனுடையான் கண்ணே யுள.
இன்முகங் காணு மளவு.
மாற்றுவா ராற்றலிற் பின்.
பெற்றான் பொருள்வைப் புழி.
தீப்பிணி தீண்ட லரிது.
வைத்திழக்கும் வன்க ணவர்.
தாமே தமிய ருணல்.
ஈ.த லியையாக் கடை.
தூதிய மில்லை உயிர்க்கு.
றீவார்மேல் நிற்கும் புகழ்.
பொன்றாது நிற்பதொன் றில்.
போற்றாது புத்தே ளுலகு.
வித்தகர்க் கல்லால் அரிது.
தோன்றலின் தோன்றாமை நன்று.
இகழ்வாரை நோவ தெவன்.
எச்சம் பெறாஅ விடின்.
யாக்கை பொறுத்த நிலம்.
வாழ்வாரே வாழா தவர்.
நல்லாற்றின் நின்ற துணை.
பெற்றோர், வாழ்க்கைத் துணை, குழந்தைகள் என இயற்கையாக அமைந்திடும் மூவர்க்கும் துணையாக இருப்பது இல்லறம் நடத்துவோர் கடமையாகும்.
42 - துறந்தார்க்கும் துவ்வா தவர்க்கும் இறந்தார்க்கும்பற்றற்ற துறவிகட்கும், பசியால் வாடுவோர்க்கும், பாதுகாப்பற்றவர்க்கும் இல்லற வாழ்வு நடத்துவோர் துணையாக இருத்தல் வேண்டும்.
43 - தென்புலத்தார் தெய்வம் விருந்தொக்கல் தானென்றாங்குவாழ்ந்து மறைந்தோரை நினைவுகூர்தல், வாழ்வாங்கு வாழ்வோரைப் போற்றுதல், விருந்தோம்பல், சுற்றம் பேணல் ஆகிய கடமைகளை நிறைவேற்றத் தன்னை நிலைப்படுத்திக் கொள்ளல் எனப்படும் ஐவகை அறநெறிகளும் இல்வாழ்வுக்குரியனவாம்.
44 - பழியஞ்சிப் பாத்தூண் உடைத்தாயின் வாழ்க்கைபழிக்கு அஞ்சாமல் சேர்த்த பொருள் கணக்கின்றி இருப்பினும் அதைவிட, பழிக்கு அஞ்சிச் சேர்த்த பொருளைப் பகுத்து உண்ணும் பண்பிலேதான் வாழ்க்கையின் ஒழுக்கமே இருக்கிறது.
45 - அன்பும் அறனும் உடைத்தாயின் இல்வாழ்க்கைஇல்வாழ்க்கை பண்புடையதாகவும் பயனுடையதாகவும் விளங்குவதற்கு அன்பான உள்ளமும் அதையொட்டிய நல்ல செயல்களும் தேவை.
46 - அறத்தாற்றின் இல்வாழ்க்கை ஆற்றின் புறத்தாற்றில்அறநெறியில் இல்வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொண்டவர்கள் பெற்றிடும் பயனை, வேறு நெறியில் சென்று பெற்றிட இயலுமோ? இயலாது.
47 - இயல்பினான் இல்வாழ்க்கை வாழ்பவன் என்பான்நல்வாழ்வுக்கான முயற்சிகளை மேற்கொள்வோரில் தலையானவராகத் திகழ்பவர், இல்வாழ்வின் இலக்கணமுணர்ந்து அதற்கேற்ப வாழ்பவர்தான்.
48 - ஆற்றின் ஒழுக்கி அறனிழுக்கா இல்வாழ்க்கைதானும் அறவழியில் நடந்து, பிறரையும் அவ்வழியில் நடக்கச் செய்திடுவோரின் இல்வாழ்க்கை, துறவிகள் கடைப்பிடிக்கும் நோன்பைவிடப் பெருமையுடையதாகும்.
49 - அறன்எனப் பட்டதே இல்வாழ்க்கை அஃதும்பழிப்புக்கு இடமில்லாத இல்வாழ்க்கை இல்லறம் எனப் போற்றப்படும்.
50 - வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வான்உறையும்தெய்வத்துக்கென எத்தனையோ அருங்குணங்கள் கூறப்படுகின்றன. உலகில் வாழ வேண்டிய அறநெறியில் நின்று வாழ்கிறவன் வானில் வாழ்வதாகச் சொல்லப்படும் தெய்வத்துக்கு இணையாக வைத்து மதிக்கப்படுவான்.
51 - மனைத்தக்க மாண்புடையள் ஆகித்தற் கொண்டான்
இல்லறத்திற்குரிய பண்புகளுடன், பொருள் வளத்துக்குத் தக்கவாறு குடும்பம் நடத்துபவள், கணவனின் வாழ்வுக்குப் பெருந்துணையாவாள்.
52 - மனைமாட்சி இல்லாள்கண் இல்லாயின் வாழ்க்கைநற்பண்புள்ள மனைவி அமையாத இல்வாழ்க்கை எவ்வளவு சிறப்புடையதாக இருந்தாலும் அதற்குத் தனிச்சிறப்புக் கிடையாது.
53 - இல்லதென் இல்லவள் மாண்பானால் உள்ளதென்நல்ல பண்புடைய மனைவி அமைந்த வாழ்க்கையில் எல்லாம் இருக்கும். அப்படியொரு மனைவி அமையாத வாழ்க்கையில் எதுவுமே இருக்காது.
54 - பெண்ணின் பெருந்தக்க யாவுள கற்பென்னும்கற்பென்னும் திண்மை கொண்ட பெண்மையின் உறுதிப் பண்பைப் பெற்றுவிட்டால், அதைவிடப் பெருமைக்குரியது வேறு யாது?
55 - தெய்வம் தொழாஅள் கொழுநற் றொழுதெழுவாள்கணவன் வாக்கினைக் கடவுள் வாக்கினை விட மேலானதாகக் கருதி அவனையே தொழுதிடும் மனைவி பெய் என ஆணையிட்டவுடன் அஞ்சி நடுங்கிப் பெய்கின்ற மழையைப் போலத் தன்னை அடிமையாக எண்ணிக் கொள்பவளாவாள்.
56 - தற்காத்துத் தற்கொண்டாற் பேணித் தகைசான்றகற்புநெறியில் தன்னையும் தன் கணவனையும் காத்துக் கொண்டு, தமக்குப் பெருமை சேர்க்கும் புகழையும் காப்பாற்றிக் கொள்வதில் உறுதி குலையாமல் இருப்பவள் பெண்.
57 - சிறைகாக்கும் காப்பெவன் செய்யும் மகளிர்தம்மைத் தாமே காத்துக்கொண்டு சிறந்த பண்புடன் வாழும் மகளிரை அடிமைகளாக நடத்த எண்ணுவது அறியாமையாகும்.
58 - பெற்றாற் பெறின்பெறுவர் பெண்டிர் பெருஞ்சிறப்புப்நற்பண்பு பெற்றவனைக் கணவனாகப் பெற்றால், பெண்டிர்க்கு இல்வாழ்க்கையெனும் புதிய உலகம் பெருஞ் சிறப்பாக அமையும்.
59 - புகழ்புரிந் தில்லிலோர்க் கில்லை இகழ்வார்முன்புகழுக்குரிய இல்வாழ்க்கை அமையாதவர்கள், தம்மைப் பழித்துப் பேசுவோர் முன்பு தலைநிமிர்ந்து நடக்க முடியாமல் குன்றிப் போய் விடுவார்கள்.
60 - மங்கலம் என்ப மனைமாட்சி மற்றதன்குடும்பத்தின் பண்பாடுதான் இல்வாழ்க்கையின் சிறப்பு; அதற்கு மேலும் சிறப்பு நல்ல பிள்ளைகளைப் பெற்றிருப்பது.
61 - பெறுமவற்றுள் யாமறிவ தில்லை அறிவறிந்த
அறிவில் சிறந்த நல்ல பிள்ளைகளைவிட இல்வாழ்க்கையில் சிறந்த பேறு வேறு எதுவுமில்லை.
62 - எழுபிறப்பும் தீயவை தீண்டா பழிபிறங்காப்பெற்றெடுக்கும் மக்கள் பழிபடராத பண்புடையவர்களாக இருப்பின், ஏழேழு தலைமுறை எனும் அளவுக்குக் காலமெல்லாம் எந்தத் தீமையும் தீண்டாது.
63 - தம்பொருள் என்பதம் மக்கள் அவர்பொருள்தம் பொருள் என்பது தம்மக்களையேயாம். அம்மக்களின் பொருள்கள் அவரவர் செயல்களின் விளைவாக வரக்கூடியவை.
64 - அமிழ்தினும் ஆற்ற இனிதேதம் மக்கள்சிறந்த பொருளை அமிழ்தம் எனக் குறிப்பிட்டாலுங்கூடத் தம்முடைய குழந்தைகளின் பிஞ்சுக்கரத்தால் அளாவப்பட்ட கூழ் அந்த அமிழ்தத்தைவிடச் சுவையானதாகிவிடுகிறது.
65 - மக்கள்மெய் தீண்டல் உடற்கின்பம் மற்றவர்தம் குழந்தைகளைத் தழுவி மகிழ்வது உடலுக்கு இன்பத்தையும், அந்தக் குழந்தைகளின் மழலை மொழி கேட்பது செவிக்கு இன்பத்தையும் வழங்கும்.
66 - குழலினி தியாழினி தென்பதம் மக்கள்தங்கள் குழந்தைகளின் மழலைச் சொல்லைக் கேட்காதவர்கள்தான் குழலோசை, யாழோசை ஆகிய இரண்டும் இனிமையானவை என்று கூறுவார்கள்.
67 - தந்தை மகற்காற்றும் நன்றி அவையத்துதந்தை தன் மக்களுக்குச் செய்யவேண்டிய நல்லுதவி அவர்களை அறிஞர்கள் அவையில் புகழுடன் விளங்குமாறு ஆக்குதலே ஆகும்.
68 - தம்மின்தம் மக்கள் அறிவுடைமை மாநிலத்துபெற்றோரைக் காட்டிலும் பிள்ளைகள் அறிவிற் சிறந்து விளங்கினால், அது பெற்றோருக்கு மட்டுமேயன்றி உலகில் வாழும் அனைவருக்கும் அக மகிழ்ச்சி தருவதாகும்.
69 - ஈ.ன்ற பொழுதின் பெரிதுவக்கும் தன்மகனைச்நல்ல மகனைப் பெற்றெடுத்தவள் என்று ஊரார் பாராட்டும் பொழுது அவனைப் பெற்றபொழுது அடைந்த மகிழ்ச்சியைவிட அதிக மகிழ்ச்சியை அந்தத் தாய் அடைவாள்.
70 - மகன் தந்தைக் காற்றும் உதவி இவன்தந்தை``ஆகா! இவனைப் பிள்ளையாகப் பெற்றது இவன் தந்தை பெற்ற பெறும்பேறு'', என்று ஒரு மகன் புகழப்படுவதுதான், அவன் தன்னுடைய தந்தைக்குச் செய்யக்கூடிய கைம்மாறு எனப்படும்.
71 - அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்குந்தாழ் ஆர்வலர்
உள்ளத்தில் இருக்கும் அன்பைத் தாழ்ப்பாள் போட்டு அடைத்து வைக்க முடியாது. அன்புக்குரியவரின் துன்பங்காணுமிடத்து, கண்ணீர்த்துளி வாயிலாக அது வெளிப்பட்டுவிடும்.
72 - அன்பிலார் எல்லாம் தமக்குரியர் அன்புடையார்அன்பு இல்லாதவர், எல்லாம் தமக்கே என உரிமை கொண்டாடுவர்; அன்பு உடையவரோ தம் உடல், பொருள், ஆவி ஆகிய அனைத்தும் பிறருக்கென எண்ணிடுவர்.
73 - அன்போ டியைந்த வழக்கென்ப ஆருயிர்க்குஉயிரும் உடலும்போல் அன்பும் செயலும் இணைந்திருப்பதே உயர்ந்த பொருத்தமாகும்.
74 - அன்பீனும் ஆர்வம் உடைமை அதுஈ.னும்அன்பு பிறரிடம் பற்றுள்ளம் கொள்ளச் செய்யும் அந்த உள்ளம், நட்பு எனும் பெருஞ்சிறப்பை உருவாக்கும்.
75 - அன்புற் றமர்ந்த வழக்கென்ப வையகத்துஉலகில் இன்புற்று வாழ்கின்றவர்க்கு வாய்க்கும் சிறப்பு, அவர் அன்புள்ளம் கொண்டவராக விளங்குவதன் பயனே என்று கூறலாம்.
76 - அறத்திற்கே அன்புசார் பென்ப அறியார்வீரச் செயல்களுக்கும் அன்பு துணையாகத் திகழ்கிறது என்பதை அறியாதவர்களே, அறச் செயல்களுக்கு மட்டுமே அன்பு துணையாக இருப்பதாகக் கூறுவார்கள்.
77 - என்பி லதனை வெயில்போலக் காயுமேஅறம் எதுவென அறிந்தும் அதனைக் கடைப்பிடிக்காதவரை, அவரது மனச்சாட்சியே வாட்டி வதைக்கும். அது வெயிலின் வெம்மை புழுவை வாட்டுவதுபோல இருக்கும்.
78 - அன்பகத் தில்லா உயிர்வாழ்க்கை வன்பாற்கண்மனத்தில் அன்பு இல்லாதவருடைய வாழ்க்கை, பாலைவனத்தில் பட்டமரம் தளிர்த்தது போன்றது.
79 - புறத்துறுப் பெல்லாம் எவன்செய்யும் யாக்கைஅன்பு எனும் அகத்து உறுப்பு இல்லாதவர்க்குப் புறத்து உறுப்புகள் அழகாக இருந்து என்ன பயன்?
80 - அன்பின் வழிய துயிர்நிலை அஃதிலார்க்குஅன்புநெஞ்சத்தின் வழியில் இயங்குவதே உயிருள்ள உடலாகும்; இல்லையேல், அது எலும்பைத் தோல் போர்த்திய வெறும் உடலேயாகும்.
81 - இருந்தோம்பி இல்வாழ்வ தெல்லாம் விருந்தோம்பி
இல்லறத்தைப் போற்றி வாழ்வது, விருந்தினரை வரவேற்று, அவர்க்கு வேண்டிய உதவிகளைச் செய்வதற்காகவே.
82 - விருந்து புறத்ததாத் தானுண்டல் சாவாவிருந்தினராக வந்தவரை வெளியே விட்டுவிட்டுச் சாகாத மருந்தாக இருந்தாலும் அதனைத் தான் மட்டும் உண்பது விரும்பத் தக்க பண்பாடல்ல.
83 - வருவிருந்து வைகலும் ஓம்புவான் வாழ்க்கைவிருந்தினரை நாள்தோறும் வரவேற்று மகிழ்பவரின் வாழ்க்கை, அதன் காரணமாகத் துன்பமுற்றுக் கெட்டொழிவதில்லை.
84 - அகனமர்ந்து செய்யாள் உறையும் முகனமர்ந்துமனமகிழ்ச்சியை முகமலர்ச்சியால் காட்டி விருந்தினரை வரவேற்பவர் வீட்டில் அமர்ந்து செல்வம் எனும் திருமகள் வாழ்வாள்.
85 - வித்தும் இடல்வேண்டும் கொல்லோ விருந்தோம்பிவிருந்தினர்க்கு முதலில் உணவளித்து மிஞ்சியதை உண்டு வாழும் பண்பாளன், தன் நிலத்திற்குரிய விதையைக்கூட விருந்தோம்பலுக்குப் பயன்படுத்தாமல் இருப்பானா?
86 - செல்விருந் தோம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான்வந்த விருந்தினரை உபசரித்து அவர்களை வழியனுப்பி வைக்கும்போதே, மேலும் வரக்கூடிய விருந்தினரை ஆவலுடன் எதிர்நோக்கி நிற்பவனை, புகழ்வானில் இருப்போர் நல்ல விருந்தினன் என்று வரவேற்றுப் போற்றுவர்.
87 - இனைத்துணைத் தென்பதொன் றில்லை விருந்தின்விருந்தினராக வந்தவரின் சிறப்பை எண்ணிப் பார்த்து விருந்தோம்பலை ஒரு வேள்வியாகவே கருதலாம்.
88 - பரிந்தோம்பிப் பற்றற்றேம் என்பர் விருந்தோம்பிசெல்வத்தைச் சேர்த்துவைத்து அதனை இழக்கும்போது, விருந்தோம்பல் எனும் வேள்விக்கு அது பயன்படுத்தப்படாமற் போயிற்றே என வருந்துவார்கள்.
89 - உடைமையுள் இன்மை விருந்தோம்பல் ஓம்பாவிருந்தினரை வரவேற்றுப் போற்றத் தெரியாத அறிவற்றவர்கள் எவ்வளவு பணம் படைத்தவர்களாக இருந்தாலும் தரித்திரம் பிடித்தவர்களாகவே கருதப்படுவார்கள்.
90 - மோப்பக் குழையும் அனிச்சம் முகந்திரிந்துஅனிச்சம் எனப்படும் பூ, முகர்ந்தவுடன் வாடி விடக் கூடியது. அதுபோல் சற்று முகங்கோணி வரவேற்றாலே விருந்தினர் வாடிவிடுவர்.
91 - இன்சொலால் ஈ.ரம் அளைஇப் படிறிலவாம்
ஒருவர் வாயிலிருந்து வரும் சொல் அன்பு கலந்ததாகவும், வஞ்சனையற்றதாகவும், வாய்மையுடையதாகவும் இருப்பின் அதுவே இன்சொல் எனப்படும்.
92 - அகன்அமர்ந் தீதலின் நன்றே முகனமர்ந்துமுகம் மலர்ந்து இனிமையாகப் பேசுவது, அகம் குளிர்ந்து ஒன்றைக் கொடுப்பதை விட மேலான பண்பாகும்.
93 - முகத்தான் அமர்ந்தின்து நோக்கி அகத்தானாம்முகம் மலர நோக்கி, அகம் மலர இனிய சொற்களைக் கூறுவதே அறவழியில் அமைந்த பண்பாகும்.
94 - துன்புறூஉம் துவ்வாமை இல்லாகும் யார்மாட்டும்இன்சொல் பேசி எல்லோரிடத்திலும் கனிவுடன் பழகுவோர்க்கு `நட்பில் வறுமை' எனும் துன்பமில்லை.
95 - பணிவுடையன் இன்சொலன் ஆதல் ஒருவற்குஅடக்கமான பண்பும், இனிமையாகப் பேசும் இயல்பும் தவிர, ஒருவருக்குச் சிறந்த அணிகலன் வேறு இருக்க முடியாது.
96 - அல்லவை தேய அறம்பெருகும் நல்லவைதீய செயல்களை அகற்றி அறநெறி தழைக்கச் செய்ய வேண்டுமானால், இனிய சொற்களைப் பயன்படுத்தி நல்வழி எதுவெனக் காட்ட வேண்டும்.
97 - நயன்ஈ.ன்று நன்றி பயக்கும் பயன்ஈ.ன்றுநன்மையான பயனைத் தரக்கூடிய நல்ல பண்பிலிருந்து விலகாத சொற்கள் அவற்றைக் கூறுவோருக்கும் இன்பத்தையும், நன்மையையும் உண்டாக்கக் கூடியவைகளாகும்.
98 - சிறுமையுள் நீங்கிய இன்சொல் மறுமையும்சிறுமைத்தனமற்ற இனியசொல் ஒருவனுக்கு அவன் வாழும் போதும், வாழ்ந்து மறைந்த பிறகும் புகழைத் தரக்கூடியதாகும்.
99 - இன்சொல் இனிதீன்றல் காண்பான் எவன்கொலோஇனிய சொற்கள் இன்பத்தை வழங்கும் என்பதை உணர்ந்தவர் அதற்கு மாறாக எதற்காகக் கடுஞ் சொற்களைப் பயன்படுத்த வேண்டும்?
100 - இனிய உளவாக இன்னாத கூறல்இனிமையான சொற்கள் இருக்கும்போது அவற்றை விடுத்துக் கடுமையாகப் பேசுவது கனிகளை ஒதுக்கி விட்டுக் காய்களைப் பறித்துத் தின்பதற்குச் சமமாகும்.
101 - செய்யாமல் செய்த உதவிக்கு வையகமும்
``வாராது வந்த மாமணி'' என்பதுபோல், ``செய்யாமற் செய்த உதவி'' என்று புகழத்தக்க அரிய உதவி வழங்கப்பட்டால், அதற்கு இந்த வானமும் பூமியும் கூட ஈ.டாக மாட்டா.
102 - காலத்தி னாற்செய்த நன்றி சிறிதெனினும்தேவைப்படும் காலத்தில் செய்யப்படும் உதவி சிறிதளவாக இருந்தாலும், அது உலகத்தைவிடப் பெரிதாக மதிக்கப்படும்.
103 - பயன்தூக்கார் செய்த உதவி நயன்தூக்கின்என்ன பயன் கிடைக்கும் என்று எண்ணிப் பார்க்காமலே, அன்பின் காரணமாக ஒருவர் செய்த உதவியின் சிறப்பு கடலை விடப் பெரிது.
104 - தினைத்துணை நன்றி செயினும் பனைத்துணையாக்ஒருவர் செய்யும் தினையளவு நன்மையைக்கூட அதனால் பயன்பெறும் நன்றியுள்ளவர் பல்வேறு வகையில் பயன்படக்கூடிய பனையின் அளவாகக் கருதுவார்.
105 - உதவி வரைத்தன் றுதவி உதவிஉதவி என்பது, செய்யப்படும் அளவைப் பொருத்துச் சிறப்படைவதில்லை; அந்த உதவியைப் பெறுபவரின் பண்பைப் பொருத்தே அதன் அளவு மதிப்பிடப்படும்.
106 - மறவற்க மாசற்றார் கேண்மை துறவற்கமாசற்றவர்களின் உறவை மறக்கவும் கூடாது; துன்பத்தில் துணை நின்றவர் நட்பைத் துறக்கவும் கூடாது.
107 - எழுமை எழுபிறப்பும் உள்ளுவர் தங்கண்ஏழேழு தலைமுறைக்கு என்றும் ஏழேழு பிறவிக்கு என்றும் மிகைப்படுத்திச் சொல்வதுபோல, ஒருவருடைய துன்பத்தைப் போக்கியவரின் தூய்மையான நட்பை நினைத்துப் போற்றுவதற்குக் கால எல்லையே கிடையாது.
108 - நன்றி மறப்பது நன்றன்று நன்றல்லதுஒருவர் நமக்குச் செய்த நன்மையை மறப்பது நல்லதல்ல; அவர் தீமை செய்திருந்தால் அதை மட்டும் அக்கணமே மறந்து விடுவது நல்லது.
109 - கொன்றன்ன இன்னா செயினும் அவர்செய்தஒருவர் செய்யும் மிகக் கொடுமையான தீமைகூட நமது உள்ளத்தைப் புண்படுத்தாமல் அகன்றுவிட வேண்டுமானால், அந்த ஒருவர் முன்னர் நமக்குச் செய்த நன்மையை மட்டும் நினைத்துப் பார்த்தாலே போதுமானது.
110 - எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்லைஎந்த அறத்தை மறந்தார்க்கும் வாழ்வு உண்டு; ஆனால் ஒருவர் செய்த உதவியை மறந்தார்க்கு வாழ்வில்லை.
111 - தகுதி யெனவொன்று நன்றே பகுதியாற்
பகைவர், அயலோர், நண்பர் எனப்பகுத்துப் பார்த்து ஒருதலைச் சார்பாக நிற்காமல் இருத்தலே நன்மை தரக்கூடிய நடுவுநிலைமை எனும் தகுதியாகும்.
112 - செப்பம் உடையவன் ஆக்கஞ் சிதைவின்றிநடுவுநிலையாளனின் செல்வத்திற்கு அழிவில்லை; அது, வழிவழித் தலைமுறையினர்க்கும் பயன் அளிப்பதாகும்.
113 - நன்றே தரினும் நடுவிகந்தாம் ஆக்கத்தைநடுவுநிலை தவறுவதால் ஏற்படக்கூடிய பயன் நன்மையையே தரக் கூடியதாக இருந்தாலும், அந்தப் பயனைக் கைவிட்டு நடுவுநிலையைத்தான் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.
114 - தக்கார் தகவிலர் என்ப தவரவர்ஒருவர் நேர்மையானவரா அல்லது நெறி தவறி, நீதி தவறி நடந்தவரா என்பது அவருக்குப் பின் எஞ்சி நிற்கப்போகும் புகழ்ச் சொல்லைக் கொண்டோ அல்லது பழிச் சொல்லைக் கொண்டோதான் நிர்ணயிக்கப்படும்.
115 - கேடும் பெருக்கமும் இல்லல்ல நெஞ்சத்துக்ஒருவர்க்கு வாழ்வும், தாழ்வும் உலக இயற்கை; அந்த இரு நிலைமையிலும் நடுவுநிலையாக இருந்து உறுதி காட்டுவதே பெரியோர்க்கு அழகாகும்.
116 - கெடுவல்யான் என்ப தறிகதன் நெஞ்சம்நடுவுநிலைமை தவறிச் செயல்படலாம் என்று ஒரு நினைப்பு ஒருவனுக்கு வந்து விடுமானால் அவன் கெட்டொழியப் போகிறான் என்று அவனுக்கே தெரியவேண்டும்.
117 - கெடுவாக வையா துலகம் நடுவாகநடுவுநிலைமை தவறாமல் அறவழியில் வாழ்கிற ஒருவருக்கு அதன் காரணமாகச் செல்வம் குவியாமல் வறுமை நிலை ஏற்படுமேயானால் அவரை உலகம் போற்றுமே தவிரத் தாழ்வாகக் கருதாது.
118 - சமன்செய்து சீர்தூக்குங் கோல்போல் அமைந்தொருபாற்ஒரு பக்கம் சாய்ந்து விடாமல் நாணயமான தாரசு முள் போல இருந்து நியாயம் கூறுவதுதான் உண்மையான நடுவுநிலைமை என்பதற்கு அழகாகும்.
119 - சொற்கோட்டம் இல்லது செப்பம் ஒருதலையாநேர்மையும் நெஞ்சுறுதியும் ஒருவர்க்கு இருந்தால் அவரது சொல்லில் நீதியும் நியாயமும் இருக்கும். அதற்குப் பெயர்தான் நடுவுநிலைமை.
120 - வாணிகம் செய்வார்க்கு வாணிகம் பேணிப்பிறர் பொருளாக இருப்பினும் அதனைத் தன் பொருளைப் போலவே கருதி நேர்மையுடன் வாணிகம் செய்தலே வணிக நெறியெனப்படும்.
121 - அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் அடங்காமை
அடக்கம் அழியாத புகழைக் கொடுக்கும். அடங்காமை வாழ்வையே இருளாக்கி விடும்.
122 - காக்க பொருளா அடக்கத்தை ஆக்கம்மிக்க உறுதியுடன் காக்கப்படவேண்டியது அடக்கமாகும். அடக்கத்தைவிட ஆக்கம் தரக் கூடியது வேறொன்றும் இல்லை.
123 - செறிவறிந்து சீர்மை பயக்கும் அறிவறிந்அறிந்து கொள்ள வேண்டியவற்றை அறிந்து அதற்கேற்ப அடக்கத்துடன் நடந்து கொள்பவரின் பண்பை உணர்ந்து பாராட்டுகள் குவியும்.
124 - நிலையின் திரியா தடங்கியான் தோற்றம்உறுதியான உள்ளமும், அத்துடன் ஆர்ப்பாட்டமற்ற அடக்க உணர்வும் கொண்டவரின் உயர்வு, மலையைவிடச் சிறந்தது எனப் போற்றப்படும்.
125 - எல்லார்க்கும் நன்றாம் பணிதல் அவருள்ளும்பணிவு என்னும் பண்பு, எல்லார்க்கும் நலம் பயக்கும். ஏற்கனவே செல்வர்களாக இருப்பவர்களுக்கு அந்தப் பண்பு, மேலும் ஒரு செல்வமாகும்.
126 - ஒருமையுள் ஆமைபோல் ஐந்தடக்கல் ஆற்றின்உறுப்புகளை ஓர் ஓட்டுக்குள் அடக்கிக் கொள்ளும் ஆமையைப் போல் ஐம்பொறிகளையும் அடக்கியாளும் உறுதி, காலமெல்லாம் வாழ்க்கைக்குக் காவல் அரணாக அமையும்.
127 - யாகாவா ராயினும் நாகாக்க காவாக்காற்ஒருவர் எதைக் காத்திட முடியாவிட்டாலும் நாவையாவது அடக்கிக் காத்திட வேண்டும். இல்லையேல் அவர் சொன்ன சொல்லே அவர் துன்பத்துக்குக் காரணமாகி விடும்.
128 - ஒன்றானுந் தீச்சொல் பொருட்பயன் உண்டாயின்ஒரு குடம் பாலில் துளி நஞ்சுபோல், பேசும் சொற்களில் ஒரு சொல் தீய சொல்லாக இருந்து துன்பம் விளைவிக்குமானாலும், அந்தப் பேச்சில் உள்ள நல்ல சொற்கள் அனைத்தும் தீயவாகிவிடும்.
129 - தீயினாற் சுட்டபுண் உள்ளாறும் ஆறாதேநெருப்பு சுட்ட புண்கூட ஆறி விடும்; ஆனால் வெறுப்புக் கொண்டு திட்டிய சொற்கள் விளைத்த துன்பம் ஆறவே ஆறாது.
130 - கதங்காத்துக் கற்றடங்கல் ஆற்றுவான் செவ்விகற்பவை கற்றுச், சினம் காத்து, அடக்கமெனும் பண்பு கொண்டவரை அடைந்திட அறமானது வழிபார்த்துக் காத்திருக்கும்.
131 - ஒழுக்கம் விழுப்பந் தரலான் ஒழுக்கம்
ஒருவர்க்கு உயர்வு தரக் கூடியது ஒழுக்கம் என்பதால், அந்த ஒழுக்கமே உயிரைவிட மேலானதாகப் போற்றப்படுகிறது.
132 - பரிந்தோம்பிக் காக்க ஒழுக்கந் தெரிந்தோம்பித்எந்தெந்த வழிகளில் ஆராய்ந்தாலும் வாழ்க்கையில் ஒழுக்கமே சிறந்த துணை என்பதால், எத்தகைய துன்பத்தை ஏற்றாவது அதைக் காக்க வேண்டும்.
133 - ஒழுக்க முடைமை குடிமை இழுக்கம்ஒழுக்கம் உடையவராக வாழ்வதுதான் உயர்ந்த குடிப்பிறப்புக்கு எடுத்துக் காட்டாகும். ஒழுக்கம் தவறுகிறவர்கள் யாராயினும் அவர்கள் இழிந்த குடியில் பிறந்தவர்களாகவே கருதப்படுவர்.
134 - மறப்பினும் ஓத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான்பார்ப்பனன் ஒருவன் கற்றதை மறந்துவிட்டால் மீண்டும் படித்துக் கொள்ள முடியும்; ஆனால், பிறப்புக்குச் சிறப்பு சேர்க்கும் ஒழுக்கத்திலிருந்து அவன் தவறினால் இழிமகனே ஆவான்.
135 - அழுக்கா றுடையான்கண் ஆக்கம்போன் றில்லைபொறாமையுடையவனுக்கும், நல்லொழுக்கமில்லாதவனுக்கும் அமையும் வாழ்வு, உயர்வான வாழ்வாகக் கருதப்பட மாட்டாது.
136 - ஒழுக்கத்தி னொல்கார் உரவோர் இழுக்கத்தின்மன உறுதி கொண்டவர்கள் ஒழுக்கம் தவறுவதால் ஏற்படும் இழிவை உணர்ந்திருப்பதால், நல்லொழுக்கம் குன்றிடுமளவிற்கு நடக்க மாட்டார்கள்.
137 - ஒழுக்கத்தி னெய்துவர் மேன்மை இழுக்கத்தின்நல்ல நடத்தையினால் உயர்வு ஏற்படும்; இல்லையேல் இழிவான பழி வந்து சேரும்.
138 - நன்றிக்கு வித்தாகும் நல்லொழுக்கந் தீயொழுக்கம்நல்லொழுக்கம், வாழ்க்கையில் நன்மைக்கு வித்தாக அமையும். தீயொழுக்கம், தீராத துன்பம் தரும்.
139 - ஒழுக்க முடையவர்க் கொல்லாவே தீயதவறியும்கூடத் தம் வாயால் தகாத சொற்களைச் சொல்வது ஒழுக்கம் உடையவர்களிடம் இல்லாத பண்பாகும்.
140 - உலகத்தோ டொட்ட ஒழுகல் பலகற்றுங்உயர்ந்தோர் ஏற்றுக் கொண்ட ஒழுக்கம் எனும் பண்போடு வாழக் கற்காதவர்கள் பல நூல்களைப் படித்திருந்தும்கூட அறிவில்லாதவர்களே ஆவார்கள்.
141 - பிறன்பொருளான் பெட்டொழுகும் பேதைமை ஞாலத்
பிறன் மனைவியிடத்து விருப்பம் கொள்ளும் அறியாமை, உலகில் அறநூல்களையும் பொருள் நூல்களையும் ஆராய்ந்து உணர்ந்தவர்களிடம் இல்லை.
142 - அறன்கடை நின்றாரு ளெல்லாம் பிறன்கடைபிறன் மனைவியை அடைவதற்குத் துணிந்தவர்கள் அறவழியை விடுத்துத் தீயவழியில் செல்லும் கடைநிலை மனிதர்களைக் காட்டிலும் கீழானவர்கள்.
143 - விளிந்தாரின் வேறல்லர் மன்ற தெளிந்தாரில்நம்பிக் பழகியவர் வீட்டில், அவரது மனைவியிடம் தகாத செயலில் ஈ.டுபட முனைகிறவன், உயிர் இருந்தும் பிணத்திற்கு ஒப்பானவனேயாவான்.
144 - எனைத்துணைய ராயினும் என்னாந் தினைத்துணையும்பிழை புரிகிறோம் என்பதைத் தினையளவுகூடச் சிந்தித்துப் பாராமல், பிறன் மனைவியிடம் விருப்பம் கொள்வது, எத்துணைப் பெருமையுடையவரையும் மதிப்பிழக்கச் செய்துவிடும்.
145 - எளிதென இல்லிறப்பா னெய்துமெஞ் ஞான்றும்எளிதாக அடையலாம் என எண்ணிப் பிறனுடைய மனைவியிடம் முறைகேடாக நடப்பவன் என்றும் அழியாத பழிக்கு ஆளாவான்.
146 - பகைபாவம் அச்சம் பழியென நான்கும்பிறன் மனைவியிடம் முறைகேடாக நடக்க நினைப்பவனிடமிருந்து பகை, தீமை, அச்சம், பழி ஆகிய நான்கும் நீங்குவதில்லை.
147 - அறனியலான் இல்வாழ்வா னென்பான் பிறனியலான்பிறன் மனைவியிடம் பெண்மை இன்பத்தை நாடிச் செல்லாதவனே அறவழியில் இல்வாழ்க்கை மேற்கொண்டவன் எனப்படுவான்.
148 - பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை சான்றோர்க்வெறொருவன் மனைவியைக் காம எண்ணத்துடன் நோக்காத பெருங்குணம் அறநெறி மட்டுமன்று; அது ஒழுக்கத்தின் சிகரமும் ஆகும்.
149 - நலக்குரியார் யாரெனின் நாமநீர் வைப்பின்பிறன் மனைவியின் தோளைத் தீண்டாதவரே கடல் சூழ் இவ்வுலகின் பெருமைகளை அடைவதற்குத் தகுதியுடையவர்.
150 - அறன்வரையா னல்ல செயினும் பிறன்வரையாள்பிறன் மனைவியை விரும்பிச் செயல்படுவது அறவழியில் நடக்காதவர் செயலைவிடத் தீமையானதாகும்.
151 - அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம்போலத் தம்மை
தன்மீது குழி பறிப்போரையே தாங்குகின்ற பூமியைப் போல் தம்மை இகழ்ந்து பேசுகிறவர்களின் செயலையும் பொறுத்துக் கொள்வதே தலைசிறந்த பண்பாகும்.
152 - பொறுத்த லிறப்பினை யென்றும் அதனைஅளவுகடந்து செய்யப்பட்ட தீங்கைப் பொறுத்துக் கொள்வதைக் காட்டிலும், அந்தத் தீங்கை அறவே மறந்து விடுவதே சிறந்த பண்பாகும்.
153 - இன்மையு ளின்மை விருந்தொரால் வன்மையுள்வறுமையிலும் கொடிய வறுமை, வந்த விருந்தினரை வரவேற்க முடியாதது. அதைப் போல வலிமையிலேயே பெரிய வலிமை அறிவிலிகளின் செயலைப் பொறுத்துக் கொள்வது.
154 - நிறையுடைமைநீங்காமை வேண்டின் பொறையுடைமைபொறுமையின் உறைவிடமாக இருப்பவரைத்தான் நிறைவான மனிதர் என்று உலகம் புகழும்.
155 - ஒறுத்தாரை யொன்றாக வையாரே வைப்பர்தமக்கு இழைக்கப்படும் தீமையைப் பொறுத்துக் கொள்பவர்களை உலகத்தார் பொன்னாக மதித்துப் போற்றுவார்கள். பொறுத்துக் கொள்ளாமல் தண்டிப்பவர்களை அதற்கு ஒப்பாகக் கருத மாட்டார்கள்.
156 - ஒறுத்தார்க் கொருநாளை இன்பம் பொறுத்தார்க்குப்தமக்குக் கேடு செய்தவரை மன்னித்திடாமல் தண்டிப்பவர்க்கு அந்த ஒரு நாள் மட்டுமே இன்பமாக அமையும். மறப்போம் மன்னிப்போம் எனப் பொறுமை கடைப் பிடிப்பபோருக்கோ, வாழ்நாள் முழுதும் புகழ்மிக்கதாக அமையும்.
157 - திறனல்ல தற்பிறர் செய்யினும் நோநொந்பிறர் செய்திடும் இழிவான காரியங்களுக்காகத் துன்பமுற்று வருந்தி, பதிலுக்கு அதே காரியங்களைச் செய்து பழி வாங்காமலிருப்பதுதான் சிறந்த பண்பாகும்.
158 - மிகுதியான் மிக்கவை செய்தாரைத் தாந்தந்ஆணவங் கொண்டு அநீதி விளைவிப்பவர்களை, நாம் நம் பொறுமைக் குணத்தால் வென்று விடலாம்.
159 - துறந்தாரின் தூய்மை யுடையர் இறந்தார்வாய்எல்லை கடந்து நடந்து கொள்பவர்களின் கொடிய சொற்களைப் பொறுத்துக் கொள்பவர்கள் தூய்மையான துறவிகளைப் போன்றவர்கள்.
160 - உண்ணாது நோற்பார் பெரியர் பிறர்சொல்லும்பசி பொறுத்து உண்ணாநோன்பு இருக்கும் உறுதி படைத்தவர்கள்கூடப் பிறர்கூறும் கொடுஞ்சொற்களைப் பொறுத்துக் கொள்பவர்களுக்கு, அடுத்த நிலையில் தான் வைத்துப் போற்றப்படுவார்கள்.
161 - ஒழுக்காறாக் கொள்க ஒருவன்தன் நெஞ்சத்
மனத்தில் பொறாமையில்லாமல் வாழும் இயல்பை ஒழுக்கத்திற்குரிய நெறியாகப் பெற்று விளங்கிட வேண்டும்.
162 - விழுப்பேற்றின் அஃதொப்ப தில்லையார் மாட்டும்யாரிடமும் பொறாமை கொள்ளாத பண்பு ஒருவர்க்கு வாய்க்கப் பெறுமேயானால் அதற்கு மேலான பேறு அவருக்கு வேறு எதுவுமில்லை.
163 - அறனாக்கம் வேண்டாதான் என்பான் பிறனாக்கம்அறநெறியையும், ஆக்கத்தையும் விரும்பிப் போற்றாதவன்தான், பிறர் பெருமையைப் போற்றாமல் பொறாமைக் களஞ்சியமாக விளங்குவான்.
164 - அழுக்காற்றின் அல்லவை செய்யார் இழுக்காற்றின்தீய வழியில் சென்றால் துன்பம் ஏற்படுமென்பதை அறிந்தவர்கள் பொறாமையினால் தீச்செயல்களில் ஈ.டுபடமாட்டார்கள்.
165 - அழுக்கா றுடையார்க் கதுசாலும் ஒன்னார்பொறாமைக் குணம் கொண்டவர்களுக்கு அவர்களை வீழ்த்த வேறு பகையே வேண்டா. அந்தக் குணமே அவர்களை வீழ்த்தி விடும்.
166 - கொடுப்ப தழுக்கறுப்பான் சுற்றம் உடுப்பதூஉம்உதவியாக ஒருவருக்குக் கொடுக்கப்படுவதைப் பார்த்துப் பொறாமை கொண்டால் அந்தத் தீய குணம், அவனை மட்டுமின்றி அவனைச் சார்ந்திருப்போரையும் உணவுக்கும், உடைக்கும்கூட வழியில்லாமல் ஆக்கிவிடும்.
167 - அவ்வித் தழுக்கா றுடையானைச் செய்யவள்செல்வத்தை இலக்குமி என்றும், வறுமையை அவளது அக்காள் மூதேவி என்றும் வர்ணிப்பதுண்டு. பொறாமைக் குணம் கொண்டவனை அக்காளுக்கு அடையாளம் காட்டிவிட்டுத் தங்கை இலக்குமி அவனைவிட்டு அகன்று விடுவாள்.
168 - அழுக்கா றெனவொரு பாவி திருச்செற்றுத்பொறாமை எனும் தீமை ஒருவனுடைய செல்வத்தையும் சிதைத்துத் தீய வழியிலும் அவனை விட்டுவிடும்.
169 - அவ்விய நெஞ்சத்தான் ஆக்கமும் செவ்வியான்பொறாமைக் குணம் கொண்டவனின் வாழ்க்கை வளமாக இருப்பதும், பொறாமைக் குணம் இல்லாதவனின் வாழ்க்கை வேதனையாக இருப்பதும் வியப்புக்குரிய செய்தியாகும்.
170 - அழுக்கற் றகன்றாரும் இல்லையஃ தில்லார்பொறாமை கொண்டதால் புகழ் பெற்று உயர்ந்தோரும் இல்லை; பொறாமை இல்லாத காரணத்தால் புகழ் மங்கி வீழ்ந்தோரும் இல்லை.
171 - நடுவின்றி நன்பொருள் வெஃகிற் குடிபொன்றிக்
மனச்சான்றை ஒதுக்கிவிட்டுப் பிறர்க்குரிய அரும் பொருளைக் கவர்ந்துகொள்ள விரும்புகிறவரின் குடியும் கெட்டொழிந்து, பழியும் வந்து சேரும்.
172 - படுபயன் வெஃகிப் பழிப்படுவ செய்யார்நடுவுநிலை தவறுவது நாணித் தலைகுனியத் தக்கது என்று நினைப்பவர் தமக்கு ஒரு பயன் கிடைக்கும் என்பதற்காக, பழிக்கப்படும் செயலில் ஈ.டுபடமாட்டார்.
173 - சிற்றின்பம் வெஃகி யறனல்ல செய்யாரேஅறவழியில் நிலையான பயனை விரும்புகிறவர் உடனடிப் பயன் கிடைக்கிறது என்பதற்காக அறவழி தவறி நடக்க மாட்டார்.
174 - இலமென்று வெஃகுதல் செய்யார் புலம்வென்றபுலனடக்கம் வாய்ந்த தூயவர், வறுமையில் வாடும் நிலையிலேகூடப் பிறர் பொருளைக் கவர்ந்திட விரும்ப மாட்டார்.
175 - அஃகி யகன்ற அறிவென்னாம் யார்மாட்டும்யாராயிருப்பினும் அவரது உடைமையை அறவழிக்குப் புறம்பாகக் கவர விரும்பினால் ஒருவருக்குப் பகுத்துணரும் நுண்ணிய அறிவு இருந்துதான் என்ன பயன்?
176 - அருள்வெஃகி யாற்றின்கண் நின்றான் பொருள்வெஃகிப்அருளை விரும்பி அதனை அடைவதற்கான வழியில் செல்பவன் தவறிப்போய்ப் பிறர் பொருளை விரும்பிப் பொல்லாத செயலில் ஈ.டுபட்டால் கெட்டொழிய நேரிடும்.
177 - வேண்டற்க வெஃகியாம் ஆக்கம் விளைவயின்பிறர் பொருளைக் கவர்ந்து ஒருவன் வளம்பெற விரும்பினால் அந்த வளத்தின் பயன், நலம் தருவதாக இருக்காது.
178 - அஃகாமை செல்வத்திற் கியாதெனின் வெஃகாமைதன்னுடைய செல்வச் செழிப்பு குறையாமலிருக்க வேண்டுமென்றால் பிறருடைய பொருளையும் தானே அடைய வேண்டுமென்று ஆசைப்படாமலிருக்க வேண்டும்.
179 - அறனறிந்து வெஃகா அறிவுடையார்ச் சேருந்பிறர் பொருளைக் கவர விரும்பாத அறநெறி உணர்ந்த அறிஞர் பெருமக்களின் ஆற்றலுக்கேற்ப அவர்களிடம் செல்வம் சேரும்.
180 - இறலீனும் எண்ணாது வெஃகின் விறலீனும்விளைவுகளைப் பற்றி நினைக்காமல் பிறர் பொருளைக் கவர்ந்துகொள்ள விரும்பினால் அழிவும், அத்தகைய விருப்பம் கொள்ளாதிருந்தால் வாழ்க்கையில் வெற்றியும் கிட்டும்.
181 - அறங்கூறா னல்ல செயினும் ஒருவன்
அறநெறியைப் போற்றாமலும், அவ்வழியில் நடக்காமலும்கூட இருக்கின்ற சிலர் மற்றவர்களைப் பற்றிப் புறம் பேசாமல் இருந்தால், அது அவர்களுக்கு நல்லது.
182 - அறனழீஇ யல்லவை செய்தலின் தீதேஒருவரை நேரில் பார்க்கும் பொழுது பொய்யாகச் சிரித்துப் பேசிவிட்டு, அவர் இல்லாத இடத்தில் அவரைப் பற்றிப் பொல்லாங்கு பேசுவது அறவழியைப் புறக்கணித்து விட்டு, அதற்கு மாறான காரியங்களைச் செய்வதைவிடக் கொடுமையானது.
183 - புறங்கூறிப் பொய்த்துயிர் வாழ்தலிற் சாதல்கண்ட இடத்தில் ஒன்றும், காணாத இடத்தில் வேறொன்றுமாகப் புறங்கூறிப் பொய்மையாக நடந்து உயிர் வாழ்வதைவிடச் சாவது நன்று.
184 - கண்ணின்று கண்ணறச் சொல்லினுஞ் சொல்லற்கநேருக்கு நேராக ஒருவரது குறைகளைக் கடுமையாகச் சொன்னாலும் சொல்லலாம், ஆனால் பின் விளைவுகளை எண்ணிப் பார்க்காமல் நேரில் இல்லாத ஒருவரைப் பற்றிக் குறை கூறுவது தவறு.
185 - அறஞ்சொல்லும் நெஞ்சத்தான் அன்மை புறஞ்சொல்லும்ஒருவன் பிறரைப்பற்றிப் புறம் பேசுகிற சிறுமைத்தன்மையைக்கொண்டே அவன் அறவழி நிற்பவன் அல்லன் என்பதை எளிதில் தெரிந்து கொள்ளலாம்.
186 - பிறன்பழி கூறுவான் தன்பழி யுள்ளுந்பிறர்மீது ஒருவன் புறங்கூறித் திரிகிறான் என்றால் அவனது பழிச் செயல்களை ஆராய்ந்து அவற்றில் கொடுமையானவைகளை அவன் மீது கூற நேரிடும்.
187 - பகச்சொல்லிக் கேளிர்ப் பிரிப்பர் நகச்சொல்லிஇனிமையாகப் பழகி நட்புறவைத் தொடரத் தெரியாதவர்கள், நட்புக் கெடுமளவுக்குப் புறங்கூறி நண்பர்களை இழந்து விடுவார்கள்.
188 - துன்னியார் குற்றமுந் தூற்றும் மரபினர்நெருங்கிப் பழகியவரின் குறையைக்கூடப் புறம் பேசித் தூற்றுகிற குணமுடையவர்கள் அப்படிப் பழகாத அயலாரைப் பற்றி என்னதான் பேச மாட்டார்கள்?
189 - அறனோக்கி யாற்றுங்கொல் வையம் புறனோக்கிப்ஒருவர் நேரில் இல்லாதபோது பழிச்சொல் கூறுவோனுடைய உடலை `இவனைச் சுமப்பதும் அறமே' என்று கருதித்தான் நிலம் சுமக்கிறது.
190 - ஏதிலார் குற்றம்போல் தங்குற்றங் காண்கிற்பின்பிறர் குற்றத்தைக் காண்பவர்கள் தமது குற்றத்தையும் எண்ணிப் பார்ப்பார்களேயானால் புறங்கூறும் பழக்கமும் போகும்; வாழ்க்கையும் நிம்மதியாக அமையும்.
191 - பல்லார் முனியப் பயனில சொல்லுவான்
பலரும் வெறுக்கும்படியான பயனற்ற சொற்களைப் பேசுபவரை எல்லோரும் இகழ்ந்துரைப்பார்கள்.
192 - பயனில பல்லார்முன் சொல்லல் நயனிலபலர்முன் பயனில்லாத சொற்களைக் கூறுவது, நட்புக்கு மாறாகச் செயல்படுவதைக் காட்டிலும் தீமையுடையதாகும்.
193 - நயனில னென்பது சொல்லும் பயனிலபயனற்றவைகளைப்பற்றி ஒருவன் விரிவாகப் பேசிக் கொண்டிருப்பதே அவனைப் பயனற்றவன் என்று உணர்த்தக் கூடியதாகும்.
194 - நயன்சாரா நன்மையின் நீக்கும் பயன்சாராப்பயனற்றதும், பண்பற்றதுமான சொற்களைப் பலர்முன் பகர்தல் மகிழ்ச்சியைக் குலைத்து, நன்மையை மாய்க்கும்.
195 - சீர்மை சிறப்பொடு நீங்கும் பயனிலநல்ல பண்புடையவர் பயனில்லாத சொற்களைக் கூறுவாரானால் அவருடைய மேம்பாடு அவர்க்குரிய மதிப்போடு நீங்கி விடும்.
196 - பயனில்சொல் பாராட்டு வானை மகனெனல்பயனற்றவைகளைச் சொல்லிப் பயன்பெற நினைப்பவனை, மனிதன் என்பதைவிட அவன் ஒரு பதர் என்பதே பொருத்தமானதாகும்.
197 - நயனில சொல்லினுஞ் சொல்லுக சான்றோர்பண்பாளர்கள், இனிமையல்லாத சொற்களைக்கூடச் சொல்லி விடலாம்; ஆனால் பயனில்லாத சொற்களைச் சொல்லாமல் இருப்பதே நல்லது.
198 - அரும்பய னாயும் அறிவினார் சொல்லார்அரும்பயன்களை ஆராய்ந்து அறியக்கூடிய ஆற்றல் படைத்தவர், பெரும்பயன் விளைவிக்காத எந்தச் சொல்லையும் பயன்படுத்த மாட்டார்.
199 - பொருள்தீர்ந்த பொச்சாந்துஞ் சொல்லார் மருள்தீர்ந்தமயக்கம் சிறிதுமில்லாத மாசற்ற அறிவுடையவர் மறந்தும்கூடப் பயனற்ற சொற்களைச் சொல்ல மாட்டார்.
200 - சொல்லுக சொல்லிற் பயனுடைய சொல்லற்கபயனளிக்காத சொற்களை விடுத்து மனத்தில் பதிந்து பயனளிக்கக் கூடிய சொற்களையே கூற வேண்டும்.
201 - தீவினையார் அஞ்சார் விழுமியார் அஞ்சுவர்
தீயவர்கள் தீவினை செய்ய அஞ்சமாட்டார்கள்; தீவினையால் மகிழ்ச்சி ஏற்படுவதாயினும் அதனைச் செய்திடச் சான்றோர் அஞ்சி நடுங்குவார்கள்.
202 - தீயவை தீய பயத்தலால் தீயவைதீய செயல்களால் தீமையே விளையும் என்பதால் அச்செயல்களைத் தீயை விடக் கொடுமையானவையாகக் கருதி அவற்றைச் செய்திட அஞ்சிட வேண்டும்.
203 - அறிவினு ளெல்லாந் தலையென்ப தீயதீமை செய்தவர்க்கு அதையே திருப்பிச் செய்யாமலிருத்தலை, எல்லா அறிவிலும் முதன்மையான அறிவு என்று போற்றுவர்.
204 - மறந்தும் பிறன்கேடு சூழற்க சூழின்மறந்தும்கூட மற்றவர்க்குக் கேடு செய்ய நினைக்கக் கூடாது; அப்படி நினைத்தால் அவனுக்குக் கேடு உண்டாக்க அவனை அறம் முற்றுகையிட்டு விடும்.
205 - இலனென்று தீயவை செய்யற்க செய்யின்வறுமையின் காரணமாக ஒருவன் தீய செயல்களில் ஈ.டுபடக்கூடாது; அப்படி ஈ.டுபட்டால் மீண்டும் அவன் வறுமையிலேயே வாட வேண்டியிருக்கும்.
206 - தீப்பால தான்பிறர்கண் செய்யற்க நோய்ப்பாலவேதனை விளைவிக்கும் தீய செயல்கள் தன்னைத் தாக்கலாகாது என எண்ணுகிறவன் அவனும் அத்தீங்குகளைப் பிறருக்குச் செய்யாமல் இருக்க வேண்டும்.
207 - எனைப்பகை யுற்றாரும் உய்வர் வினைப்பகைஒருவர் நேரடியான பகைக்குத் தப்பி வாழ முடியும்; ஆனால், அவர் செய்யும் தீய வினைகள் பெரும் பகையாகி அவரைத் தொடர்ந்து வருத்திக்கொண்டே இருக்கும்.
208 - தீயவை செய்தார் கெடுதல் நிழல்தன்னைஒருவருடைய நிழல் அவருடனேயே ஒன்றியிருப்பதைப்போல், தீய செயல்களில் ஈ.டுபடுகிறவர்களை விட்டுத் தீமையும் விலகாமல், தொடர்ந்து ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும்.
209 - தன்னைத்தான் காதல னாயின் எனைத்தொன்றுந்தனது நலத்தை விரும்புகிறவன் தீய செயல்களின் பக்கம் சிறிதளவுகூட நெருங்கலாகாது.
210 - அருங்கேடன் என்ப தறிக மருங்கோடித்வழிதவறிச் சென்று பிறர்க்குத் தீங்கு விளைவிக்காதவர்க்கு எந்தக் கேடும் ஏற்படாது என்பதை அறிந்து கொள்க.
211 - கைம்மாறு வேண்டா கடப்பாடு மாரிமாட்
கைம்மாறு கருதி மழை பொழிவதில்லை; அந்த மழையைப் போன்றவர்கள் கைம்மாறு கருதி எந்த உதவியும் செய்பவர்கள் அல்லர்.
212 - தாளாற்றித் தந்த பொருளெல்லாந் தக்கார்க்குதகுதியுடையோர் நலனுக்கு உதவிடும் பொருட்டே ஒருவன் முயன்று திரட்டிய பொருள் பயன்பட வேண்டும்.
213 - புத்தே ளுலகத்தும் ஈ.ண்டும் பெறலரிதேபிறர்க்கு உதவிடும் பண்பாகிய ``ஒப்புரவு'' என்பதைவிடச் சிறந்த பண்பினை இன்றைய உலகிலும், இனிவரும் புதிய உலகிலும் காண்பது அரிது.
214 - ஒத்த தறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான்ஒப்புரவை அறிந்து பிறருக்கு உதவியாகத் தன் வாழ்வை அமைத்துக் கொள்பவனே உயிர்வாழ்பவன் எனக் கருதப்படுவான்; அதற்கு மாறானவன் இறந்தவனே ஆவான்.
215 - ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம்பொதுநல நோக்குடன் வாழ்கின்ற பேரறிவாளனின் செல்வமானது ஊர் மக்கள் அனைவருக்கும் பயன் தரும் நீர் நிறைந்த ஊருணியைப் போன்றதாகும்.
216 - பயன்மரம் உள்ளூர்ப் பழுத்தற்றால் செல்வம்ஈ.ர நெஞ்சம் கொண்டவனிடம் செல்வம் சேருமேயானால் அது, ஊரின் நடுவே செழித்து வளர்ந்த மரம், பழுத்துக் குலுங்குவது போல எல்லோர்க்கும் பயன்படுவதாகும்.
217 - மருந்தாகித் தப்பா மரத்தற்றால் செல்வம்பிறருக்கு உதவிடும் பெருந்தன்மையாம் ஒப்புரவு உடையவனிடம், செல்வம் சேர்ந்தால் அது ஒரு நல்ல மரத்தின் எல்லா உறுப்புகளும் மருந்தாகப் பயன்படுவது போன்றதாகும்.
218 - இடனில் பருவத்தும் ஒப்புரவிற் கொல்கார்தம்மிடம் வளம் நீங்கி, வறுமை வந்துற்ற காலத்திலும், பிறர்க்கு உதவிடும் ஒப்புரவில் தளராதவர், கடமையுணர்ந்த தகைமையாளர்.
219 - நயனுடையான் நல்கூர்ந்தா னாதல் செயும்நீரபிறர்க்கு உதவி செய்வதையே கடமையாகக் கொண்ட பெருந்தகையாளன் ஒருவன், வறுமையடைந்து விட்டான் என்பதை உணர்த்துவது அவனால் பிறர்க்கு உதவிட முடியாமல் செயலிழந்து போகும் நிலைமைதான்.
220 - ஒப்புரவி னால்வருங் கேடெனின் அஃதொருவன்பிறருக்கு உதவுகின்ற சிறப்புடைய உலக ஒழுக்கம், கேடு விளைவிக்கக் கூடியதாக இருப்பின், அக்கேடு, ஒருவன் தன்னை விற்றாவது வாங்கிக் கொள்ளக் கூடிய மதிப்புடையதாகும்.
221 - வறியார்க்கொன் றீவதே ஈ.கைமற் றெல்லாங்
இல்லாதவர்க்கு வழங்குவதே ஈ.கைப் பண்பாகும். மற்றவர்களுக்கு வழங்குவது என்பது ஏதோ ஓர் ஆதாயத்தை எதிர்பார்த்து வழங்கப்படுவதாகும்.
222 - நல்லா றெனினுங் கொளல்தீது மேலுலகம்பிறரிடமிருந்து நல்வழியில் பொருளைப் பெற்றாலும் அது பெருமையல்ல; சிறுமையே ஆகும். கொடை வழங்குவதால் மேலுலகம் என்று சொல்லப்படுவது கிட்டிவிடப் போவதில்லை; எனினும் பிறர்க்குக் கொடுத்து வாழ்வதே சிறந்த வாழ்க்கையாகும்.
223 - இலனென்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈ.தல்தமக்குள்ள வறுமைத் துன்பத்தைக் காட்டிக்கொள்ளாமல் பிறருக்கு ஈ.வது உயர்ந்த குடிப்பிறந்தவரின் பண்பாகும்.
224 - இன்னா திரக்கப் படுதல் இரந்தவர்ஈ.தல் பண்புடையவர்க்குத் தம்மை நாடி வரும் இரவலரின் புன்னகை பூத்த முகத்தைக் கண்டு இன்புறும் வரையில், அவருக்காக இரக்கப்படுவதும் ஒரு துன்பமாகவே தோன்றும்.
225 - ஆற்றுவா ராற்றல் பசியாற்றல் அப்பசியைபசியைப் பொறுத்துக் கொள்ளும் நோன்பைக் கடைப்பிடிப்பதைவிடப் பசித்திருக்கும் ஒருவருக்கு உணவு அளிப்பதே சிறந்ததாகும்.
226 - அற்றார் அழிபசி தீர்த்தல் அஃதொருவன்பட்டினி எனச் சொல்லி வந்தவரின் பசியைத் தீர்ப்பது வீண் போகாது. அதுவே, தான் தேடிய பொருளைப் பிற்காலத்தில் உதவுவதற்கு ஏற்பச் சேமித்து வைக்கக்கூடிய கருவூலமாகும்.
227 - பாத்தூண் மரீஇ யவனைப் பசியென்னுந்பகிர்ந்து உண்ணும் பழக்கம் உடையவர்களைப் பசியென்னும் கொடிய நோய் அணுகுவதில்லை.
228 - ஈ.த்துவக்கும் இன்பம் அறியார்கொல் தாமுடைமைஏழை எளியோர்க்கு எதுவும் அளித்திடாமல் ஈ.ட்டிய பொருள் அனைத்தையும் இழந்திடும் ஈ.வு இரக்கமற்றோர், பிறர்க்கு வழங்கி மகிழ்வதில் ஏற்படும் இன்பத்தை அறியமாட்டாரோ?
229 - இரத்தலின் இன்னாது மன்ற நிரப்பியபிறர்க்கு ஈ.வதால் குறையக் கூடுமென்று, குவித்து வைத்துள்ளதைத் தாமே உண்ணுவது என்பது கையேந்தி இரந்து நிற்பதைக் காட்டிலும் கொடுமையானது.
230 - சாதலின் இன்னாத தில்லை இனிததூஉம்சாவு எனும் துன்பத்தைவிட வறியவர்க்கு எதுவும் வழங்க இயலாத மனத்துன்பம் பெரியது.
231 - ஈ.த லிசைபட வாழ்தல் அதுவல்ல
கொடைத் தன்மையும், குன்றாத புகழும்தவிர வாழ்க்கைக்கு ஆக்கம் தரக் கூடியது வேறெதுவும் இல்லை.
232 - உரைப்பா ருரைப்பவை யெல்லாம் இரப்பார்க்கொன்போற்றுவோர் போற்றுவனவெல்லாம் இல்லாதவர்க்கு ஒன்று வழங்குவோரின் புகழைக் குறித்தே அமையும்.
233 - ஒன்றா உலகத் துயர்ந்த புகழல்லாற்ஒப்பற்றதாகவும், அழிவில்லாததாகவும் இந்த உலகத்தில் நிலைத்திருப்பது புகழைத் தவிர வேறு எதுவுமே இல்லை.
234 - நிலவரை நீள்புகழ் ஆற்றின் புலவரைப்இனிவரும் புதிய உலகம்கூட இன்றைய உலகில் தன்னலம் துறந்து புகழ் ஈ.ட்டிய பெருமக்களை விடுத்து, அறிவாற்றல் உடையவரை மட்டும் போற்றிக் கொண்டிராது.
235 - நத்தம்போல் கேடும் உளதாகுஞ் சாக்காடும்துன்பங்களுக்கிடையேகூட அவற்றைத் தாங்கும் வலிமையால் தமது புகழை வளர்த்துக் கொள்வதும், தமது சாவிலும்கூடப் புகழை நிலை நாட்டுவதும் இயல்பான ஆற்றலுடையவருக்கே உரிய செயலாகும்.
236 - தோன்றின் புகழோடு தோன்றுக அஃதிலார்எந்தத் துறையில் ஈ.டுபட்டாலும் அதில் புகழுடன் விளங்கவேண்டும்; இயலாதவர்கள் அந்தத் துறையில் ஈ.டுபடாமல் இருப்பதே நல்லது.
237 - புகழ்பட வாழாதார் தந்நோவார் தம்மைஉண்மையான புகழுடன் வாழ முடியாதவர்கள், அதற்காகத் தம்மை நொந்து கொள்ள வேண்டுமே தவிரத் தமது செயல்களை இகழ்ந்து பேசுகிறவர்களை நொந்து கொள்வது எதற்காக?
238 - வசையென்ப வையத்தார்க் கெல்லாம் இசையென்னும்தமக்குப் பிறகும் எஞ்சி நிற்கக் கூடிய புகழைப் பெறாவிட்டால், அது அந்த வாழ்க்கைக்கே வந்த பழியென்று வையம் கூறும்.
239 - வசையிலா வண்பயன் குன்றும் இசையிலாபுகழ் எனப்படும் உயிர் இல்லாத வெறும் மனித உடலைச் சுமந்தால், இந்தப்பூமி நல்ல விளைவில்லாத நிலமாகக் கருதப்படும்.
240 - வசையொழிய வாழ்வாரே வாழ்வார் இசையொழியபழி உண்டாகாமல் வாழ்வதே வாழ்க்கை எனப்படும், புகழ் இல்லாதவர் வாழ்வதும் வாழாததும் ஒன்றுதான்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக